بررسی آزمایشگاهی اثر نشست موضعی بر رفتار کمانشی مخازن استوانه ای فولادی با تغییر ضخامت در ارتفاع

مخازن فولادی به عنوان لوله هایی تعریف می شوند که از ورق های فولادی ساخته می شوند. از ديدگاه هندسي اين مخازن داراي ضخامت بسيار اندك در مقايسه با دو بعد ديگر بوده و به اين ترتيب در زمره سازه هاي جدار نازك و شرايط مرتبط با آن قرار مي گيرند. در حال حاضر استفاده از سازه های جدار نازک بسیار مقبولیت دارد. دلیل اصلی این امر وزن کم و در مقابل مقاومت بالای این گونه سازه ها می باشد. به منظور استفاده بهینه از مصالح و پایین آوردن وزن و قیمت تمام شده سازه ، مخازن فولادی استوانه ای می توانند به صورت ضخامت متغیر در ارتفاع خود ساخته شوند. تحقیقات انجام پذیرفته در این خصوص محدود بوده و نیاز به مطالعات بیشتر در این بخش احساس می گردد. در حالت عمومی نشست فنداسیون در زیر دیواره های مخزن به سبب ویژگی های خاص خاک رخ می دهد که به سه مولفه کلی تقسیم می شود: 1- نشست یکنواخت  2- نشست تیلت 3- نشست های جزئی. در میان این مولفه ها نشست جزئی دارای بیشترین تاثیر بر پوسته مخزن می باشد. هرچند که مقدار آن کمترین در بین این سه مورد است. این مولفه می تواند سبب جابجایی های شعاعی بزرگ ، کمانش پوسته و حتی گسیختگی مخزن گردد. در این تحقیق تعداد 3 مخزن استوانه ای فولادی که دو نمونه با ضخامت ثابت و یک نمونه بصورت ضخامت متغیر در ارتفاع در ابتدا در نرم افزار اجزای محدود ABAQUS مدلسازی گردیده و سپس در آزمایشگاه ساخته شده و تحت نشست موضعی در لبه کف خود قرار می گیرند و مقادیر نشست ، بار کمانشی ، بار نهایی و تنش و تغییر شکل شعاعی آنها با یکدیگر مقایسه می گردد.